عجب دلی دارد قائم آل محمد

(عج)

یا حق ... 

سلام خدمت تمام سربازان امام سید علی حسینی خامنه ای (روحی فداه) ...

عجب ...

در عجبم از زمانه ..... از زمانه ای که مردمش ادعا دارند که دوستدار خدا و ولیش هستند ...... از زمانه ای که مردمش بسیار دعا میکنند برای آمدن صاحب الزمان (عج) و کارهای بسیاری برای نیامدنش .... ودر عجبم از این که حسین را منتظرانش کشتند ......

در عجبم از دنیا ..... دنیایی که نامردش می خوانند ... و نامردی های خود را نادیده گرفته اند .....

نامردیشان با مولایشان ...... نامردیشان با خدایشان ..... بی وفاییشان به عهدشان ....

آری ..... کمی فکر کنیم ... ببینیم کدام نامردتریم ؟؟؟ ... ما یا دنیا ؟ ...

مردانگی را در چه معنا کرده ایم ؟؟

آیا در این که کلاه خودمان را محکم بچسبیم و به فکر دیگران نباشیم ؟

آیا در این که موفقیت و مقام دنیایی را به دست آوریم به هر قیمتی که باشد ؟

آیا میدانیم شرک امروزی چیست ؟؟؟

فکر می کنیم وقتی مشرک می شویم که به بت پرستی مشغول باشیم .... غافل از این که بت های سنگی و چوبی ، مدرن شده اند ....

یعنی خدا را قبول داریم ولی دستورات او و پیامبرش را در زندگی وارد نمی کنیم... یعنی ریا می کنیم ، ربا می خوریم ، به نفع خود عمل می کنیم ، عدالت را قربانی خواسته هایمان می کنیم و ...

یعنی وقتی در نماز می گوییم *ایاک نعبد و ایاک نستعین* ، دروغ گفته ایم ...

حال ، ما که چشم امیدمان در زندگی به همه هست و گاه حتی خدا را فراموش می کنیم نامردتریم یا دنیا ؟؟؟ ....

کمی فکر کنیم تا به یاد آوریم عهدمان را .... عهدی که اگر روی آن پافشاری کنیم ، به عرش می رسیم ...

عهد ما ، بندگی است...

بندگی برای معبود ... برای او که هر چه هست و نیست ، از اوست ...

ولی افسوس .... افسوس که در زندگی ، برای همه چیز و همه کس وقت میگذاریم جز خدا ... !!!

ای تو که می گویی نماز صبح را نمی خوانیم چون سخت است که از خواب شیرین بلند شویم و آب به دست و صورت زنیم و خم و راست شویم ... اگر به تو بگویند که اگر سحر بلند شوی ، یک میلیارد تومان به تو می دهیم چه ؟؟ ....باز هم میگویی که سخت است از خواب بلند شویم ؟؟به خدا قسم ارزش یک نماز صبح ، از صد میلیارد هم بیشتر است .... صد میلیاردی که در سرای باقی به کار می آید ....

حکم شرع است گه گوش دادن به آهنگی که متناسب با مجلس لهو و لعب است ، حرام است ....

ولی خدا شاهد است که خودم با چشم و گوش خودم ، از همین تلویزیون ایران دیدم و شنیدم که برای تبلیغ یک نوع زیتون ، آهنگی گذاشته بودند که فقط دو سه تا رقاص کم داشت ... !!!

دیگر تقریبا 75در صد برنا مه های تلویزیون همین گونه اند .... و از این 75 درصد ، 60 درصدش فیلمها و سریال ها و برنامه هایی است که بی ناموسی و اختلاط زن و مرد را رواج می دهند ...

تئاتر هم که جای خود دارد .... واقعا در بعضی بخش ها چه مسئولین بی خیالی داریم ..... بدتر از مسئولین ، مردمی هستند که به تماشای چنین تئاتر هایی می روند ...

به کجا می رویم ؟؟؟؟ کدام ره را پیش گرفته ایم ؟؟؟ ... ره ترکستان ؟؟؟

نماز می خوانیم ، روزه می گیریم ، در محرم برای امام حسین (ع) سینه می زنیم .......غیبت هم می کنیم ، دروغ هم می گوییم ، ربا هم می خوریم ......کدام ره را پیش گرفته ایم ؟؟؟ .................. یا زنگی زنگ یا رومی روم ...

غیبت می کنیم و دروغ می گوییم چون اگر چنین نکنیم ، مردم ما را مسخره می کنند !!!

رشوه می گیریم چون اگر چنین نکنیم ، بی کلاس محسوب می شویم !!!

در جمع های دوستانه ، حرف از احکام دینی و شرع نمی زنیم چون دوستانمان می گویند : بدون شرع ، دوستیمان قشنگتر است !!!

این دیگر چه رسمی است ؟؟؟؟

آیا مسخره شدن توسط عده ای و بی کلاس به شمار آمدن ، حکم خدا را تغییر میدهد ؟؟؟؟

پس چرا ؟؟

چرا اینقدر به فکر رضایت مردم هستیم که رضایت خدا را فراموش کرده ایم ؟؟؟؟؟؟؟؟

مگر نمی دانیم که امام حسین (ع) فرمودند که : کسانی که رضایت مخلوق را در برابر خشم خالق بخرند ، سعادتمند نمی شوند ...

مردم داری می کنیم و دین داری نمی کنیم .... مردم برترند یا دین خدا ؟؟؟؟

برای رسیدن به اهداف خود ، دروغ می گوییم و بعد هم اسمش را می گذاریم دروغ مصلحتی !!!!!!!!!

کدام ره را پیش گرفته ایم ؟؟ به کجا می رویم ؟؟؟

تا صحبت امر به معروف و نهی از منکر پیش می آید ، می گویند ولشان کن .... اختیارشان با خودشان است ...!

پس ما بنشینیم و دست روی دست بگذاریم تا روز ظهور قائم آل محمد (عج)... مثل این که فراموش کرده ایم که امر به معروف و نهی از منکر ، جزء فروع دین هستند ....

ولـــــــی این ، راه و رسم انتظار نیست ... آن هم انتظار کسی که دلش از این مسائل خون است ...باید دست به کار شویم .....امر به معروف را شروع کنیم .....سعی کنیم بیش از این ، خون به دل اماممان نکنیم ..... امامی که برای ما دعا می کند به درگاه خدا .....  بیایید راه را آماده کنیم که ظهور بقیة الله (عج) نزدیک است ....

* اللهم عجل لولیک الفرج *

دستان مخلص

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم*چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

از کودکی هرگاه برایمان از مصیبت آقا امام حسین(ع) و یارانش و دستان قلم شده حضرت اباالفضل (ع) و وفایش می گفتند، دلمان می لرزید و اشک در چشمانمان حلقه میزد. بزرگتر که شدیم هنگام شنیدن مصیبت های آن بزرگواران حس می کردیم که کاش در آن زمان بودیم و ایشان را یاری می دادیم و گاه از خودمان می پرسیدیم که چرا مردم کوفه با فرزندان حضرت زهرا (س) اینگونه معامله کردند و چرا او را تنها گزاردند و چرا .............، کاش ما بودیم و ...........   .

یکباره به خود آمدیم که هم اکنون چه باید کرد؟ اکنون و در حال حاضر در زمان کدام فرزند فاطمه (س) به سر می بریم؟ آری آقا امام زمان حضرت ولی عصر مهدی موعود(عج)...

ما که می خواستیم ارادت خود را به سید الشهدا ، آقا ابا عبدا... و یارانش نشان دهیم ، حال باید چه کنیم ؟ چه وظیفه ای بر عهده ی ماست؟.....

گاهی خیلی دلتنگیم، گاهی اوقات بد حجابی را می بینیم که عبور می کند ، حس می کنیم اینها نامشان مسلمان است پس چرا اینگونه اند؟....

چرا اینقدر خدا ناشناخته باقی مانده است ؟ چرا اسلام این همه غریب است؟ چرا اینقدر خون به دل امام زمان می کنند؟...

یادمان باشد او اگر چه به ظاهر غایب است اما احاطه دارد بر همه کس و همه چیز ... .

آقا جان کاش می آمدی تا با نفس مسیحائیت آرام می شدیم. کاش می آمدی تا برایت می گفتیم که شهدایمان چگونه با رمز نام شما و عشق به رهبرشان ، از جان خود گذشتند. البته می دانیم که بی خبر نیستی ... .

کاش به آسایشگاه جانبازان ما سری می زدی ، می دانیم که سر می زنی اما کسی شما را نمی شناسد ، اگر می شناختنت همان حرفهایی را که حالا نیمه شبها با خود زمزمه می کنند ، آن زمان، بلند ، با صدای درد های عمق جانشان برایت می گفتند... .

جانباز قطع نخاعی که حتی به سختی هم نفس می کشد همیشه نگاهش به در ورودی خیره می شود... او چشم به راه است... شاید چشم به راه مولا و امامش است که بیاید و دست رحمتی بر سرش بکشد... .

مولای خوب ما ، فرزندان شهدا را نظاره می کنی؟ مولا کاش می آمدی و آنان محبتت را لمس می کردند ، فرزندان شهدایی که هیچگاه پدر را ندیده اند و یا اگر هم دیده اند ، سایه ی کمرنگی از او را از زمان کودکی به یاد دارند....

اگر چه آقاجان ، یتیم واقعی کسی است که خدا و شما را ندارد.

کاش می آمدی تا پدر و مادر شهدا که در کهن سالی هستند غم های دلشان را برایت می گفتند. پدر شهیدی که می گفت : ای امام زمان جانم به قربانت ، فرزندم را در راه خدا و اسلام و شما دادم، آقاجان فرزند شهید من با کمترین امکانات بزرگ شده ، او حتی در تنها اتاق خانه یکبار هم از زندگی گلایه نکرد و فقط می گفت رهبر را تنها نگذارید ... و با دستان هنرمندی که خطاطی می کرد به سوی خدا رفت و همان دستان را خدا از او پذیرفت و انگشتانش هنگام خنثی کردن مین سوخت و این ، هدیه اش به خدا بود... .

ای مولای ما ،ای میزان حقیقت ، ای نخل رحمت، ای نجات دهنده ی بشریت ، بیا که سخت تنهاییم ، بیا که دشمنان ما بدانند مملکت ما صاحب دارد، مولا دارد ، آقا دارد...

بیا که بدانند ما هم بی کس نیستیم بلکه صاحب زمانی داریم که برای تمام هستی عدالت و شادی به ارمغان می آورد.

آقا جان اگر بیایی دیگر حقی پایمال نخواهد شد ، اگر بیایی دیگر یتیمان ، گرسنه و با بغض ، سر بر بالین نخواهند گذاشت، دیگر دانش آموزان فقیر آرزوی لوازم التحریر نخواهند کشید، دیگر اشک از چشمان کودک فلسطینی جاری نخواهد بود ، دیگر ظالمی بی دلیل خون مظلومی را نخواهد ریخت ، دیگر مواد غذایی مردم غزه در دریا ریخته نخواهد شد ، دیگر غزه در محاصره نخواهد بود  تا بسیاری از مردم از بی دارویی جان دهند ...   .

مولا جان اگر بیایی ، زیر سایه ی امنیت حاصل از وجود مبارکت با آرامش به کربلا و نجف و سامرا و کاظمین خواهیم رفت، اگر بیایی ، چه شکوهی دارد نماز جمعه به امامت شما ای مولای خوبان... .

ای سید و سالار ما ،  کجای جمکران، کجای مکه و مدینه ، کجای مشعر و منی ، کجای حرم امام رضا ، کجای عراق و کجای این کره ی خاکی هستی که به دنبالت بگردیم؟... چقدر منتظر بانگ ( انا المهدی ) باشیم ؟

ای سید و سالار ما بیا دمی کنار ما . بیا که دیگر آرام ، با چشمان دلمان گریه نکنیم ، بیا که اشک شوق از دیدگانمان جاری شود.

در کتاب (صلوات کلید حل مشکلات) به نقل از سفینه البحار-ج2-ص50 و نیز در کتاب (مستدرک)-ج5-ص96 ، خواندم که : امام صادق (ع) فرمود : هرکس بعد از نماز صبح و ظهر بگوید: اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ، نمیمیرد تا این که حضرت مهدی(عج) را درک کند و به دیدارش نایل آید.

چه گلستا نی می شد مولا آن دم که حاضر باشی ، دیگر برای حل مشکلاتمان رو به کسی نمی انداختیم ، می آمدیم تا دستی از روی رحمت بر سرمان بگذاری و کلامی از روی محبت از سوی شما ، دلگرممان کند .

مولا چقدر ما تنهاییم ، بدون شما چقدر بی کسیم ،بیا که جان به لب آمد از این هجران.

اللهم عجل لولیک الفرج

هل من ناصر ینصرنی

<هل من ناصر ینصرنی>

 آیا کسی هست مرا یاری کند؟ آری ، این ندای حسین بن علی (ع)در روز عاشورا به سپاه و یاران کوردل یزید بود ولی کسی او را یاری نکرد.

این ندا برای فرزند او مهدی(عج) هم بیش از هزار سال است که بی پاسخ مانده و انسانها او را یاری نمی کنند.

بیایید تا حجاب های دنیایی را از میان برداریم تا مهدی فاطمه (عج) را ببینیم. بیایید تا زمینه را برای ظهور او فراهم کنیم.

بیایید...بیایید....................

آری او تنهاست و مردم آماده ی ظهور او نیستند. همان گونه که او برای بخشیده شدن گناهان ما به درگاه خداوند گریه می کند بیایید تا ما هم برای ظهور او مویه کنیم.

بیایید دعا و گریه و زاری و التماس و هر کاری که از دستمان بر می آید انجام دهیم  تا دل او را به دست آوریم ، تا بتوانیم کمی از محبت های او را جبران کنیم ، تا خدای مهربان را پاسخگوی < اللهم عجل لولیک الفرج > بیابیم.

او که بیاید جهان پر می شود ؛ پر می شود از عطر و عدالت و آزادگی و هر خیر و خوبی ای که ما انسان های نیازمند به آن محتاجیم .

بیایید به ندای او پاسخ دهیم و به یاری اش بشتابیم تا حکومت صالحان در جهان برپا گردد.